وقتی انسان همه داشته ها و نداشته های خود را اعم از مال و زن و فرزند تا جامعه ای که در آن هست ،کالبد هریک از آنان را به نحوی باز میکند و یا به کالبد شکافی آن میپردازد،خوشبخت یا شوربخت بودن خود را تعریف و تبیین مینماید و در آستانه و یا اوایل هر سال جدید و نوبازهم برای همان کالبدشکافی آرزو و امیدی در سر مییپروراند،که گه گاهی واگوئی آن شاید چندان درست نباشد و گاها اگر آن آرزو و آمال ،جامه جمعی بر تن کند در واگوئی آن لحظه ای تامل و تعلل جایز نیست،چون در حالت گروهی و جمعی برایند تمام آرزوها و امیدها به نقاط مشترکی ختم میگردد که این نقاط مشترک برای هر جامعه ای مفید و ارزنده هستند و هزاران البته واگوئی آنان ارزنده تر.وهمینطوردر عصر ارتباطات با امکانات رسانه ای جهانی آن واگوئی آرزوها سبب همگرائی امیدها میشود که چه بسا این هم گرائی ناشی از امکانات عصر امروزی است و در تحقق آرزوهای همه ما نقش تسریع کننده را ایفا میکند
هرچند آرمان و آرزوی انسانها به فراخورشرایط همه جوانب جامعه ای که در آن هست متفاوت است ولی تنها مقوله امنیت میتواند بعنوان آرزو جمعی همه انسانها برایند همه آرزوها باشد.
هرچند آرمان و آرزوی انسانها به فراخورشرایط همه جوانب جامعه ای که در آن هست متفاوت است ولی تنها مقوله امنیت میتواند بعنوان آرزو جمعی همه انسانها برایند همه آرزوها باشد.
امنیت چه واژه زیبا و پر مسمائی،قرار نیست معنی لغوی امنیت را تعریف کنیم،هرچند امنیت از بعد فیزیکی آن از مهترین ابعاد امنیت است ولی آنچه که برای هر جامعه ای مهم و بنیادی و صدالبته بنیادی ترین ، علاوه بر امنیت فیزیکی انسانها،امنیت روانی است که تمامی ابعاد امنیتی هر جامعه ای را تحت شعاع خود قرار میدهد،بطوریکه اگر امنیت روانی یک جامعه به مخاطره بیافتد همه ابعاد، آشفتگی را تجربه خواهند کرد،فلذا آرزوی همه ما همه امنیت هاست و افزایش امنیت روانی در سطح جامعه منوط به ارتقا سطح اقتصادی و اجتماعی هر جامعه است که تحقق همه آنها همت و کار مضاعف در تمامی ابعاد را میطلبد!!